lunes, 23 de junio de 2008

L'ibis eremita, encara bi ha un filo d'asperanza.


Dimpués d'os desamens, Fendo huellos torna a l'enrestida con o mesmo de cutio (dica que l'encuesta que he penchada a man dreita en o sidebar diga o contrario) y mirando-se de amillorar a calidat dimpués d'iste mes. Agradeixemos a Fufi que aiga puesto enantar con o suyo grandismo poder a fin d'os desamens a o 12 de Chuño (en o mío caso) asinas podremos comenzipiar antis con antis a fer huellos.

En güellando o 20menutos bel d'istos diyas me trobé con una chicorrona notizieta que me truncó o ficazio y prou que no he dandaliau en mirar-me-ne más informazión.

"L'ibis eremita -Geronicus eremita-, abe cuasi extinta logra reproduzir-se en libertat."

L'ibis ye un muxonet con només de 250 exemplars en tot o mundo. De bels 80 zm d'altaria y 1,5Kg de peso ye un abe que tradizionalment ha habitau a zona d'o Mediterraneo. As unicas poblazión salbachinas que restan güe se troban en Marruecos y Siria. Abita en puestos aridos u semiaridos d’artigas y campos de cautibo.

Debiu a os pestizidas, l’agricultura intensiva, a man de l’ombre y l’alticamada d’o suyo habitat ha prebocau que a suya población baixase graument dica dentrar en a lista d’abes en periglo d’extinzión. Güe, només en quedan bels 250 exemplars.
A buena notizia ye que dimpués de 500 añadas se ha puesto reproduzir en España grazias a o “Proyeuto Eremita” desembolicau en o Zoo de Xerez d’a muga. Ha estau un proyeuto prou difizil ya que ista abe amenista d’atra abe ta aprender. Si se esen dixadas en libertat no esen puesto sobrebibir. Con iste proyeuto se miró de fer serbir “pais afillaus” . En naixer, os ibis se fan a o que beyen, alabetz ixas presonas esfrezadas d’ibis les amostran a alimentar-se. China chana se leban a un campo d’entrenamient an se contina con l’amostranza dica que no amenistan de l’aduya d’o ser umano ta sobrebibir.

jueves, 5 de junio de 2008

Diya d'o meyo ambient.


Güe 5 de Chuño ye o diya d'o Meyoambient.


No cal que faiga garra descurso ambientalista ya que en iste blog ixo estaría una redundanzia. Tampoco no tiengo tiempo ta fer-ne. Mai tierra me clama a l'estudeo.


T'os que sotz afincando os acons, muita suerte! Només manca un chicorrón empentón!!!


Astí tos dixo con ista foto. Isto ye o que acayece cuan un río saca as suyas escrituras y demanda o que d'el ye. A naturaleza se dixa sentir y l'ombre beyer, ascuitar y callar. (U fa fotos ta remerar-lo, como yo)

Ye prou refitolero, que a fiesta de l'augua s'engarone...
A proposito. Encara soi asperando bella respuesta a o crebatozuelos que tos he dixau aquí baixo, sobre as planarias.
Tamién me fería asabelo goyo que rispondesetz a l'encuesta que ye dende fa bel par de semanas aquí a man dreita. Podetz eslexir más d'una rispuesta. Encara manca una semana y meya ta que remate o plazo.Grazias!